Hoe lang woon jij hier al?

Voor mij zit Michiel Rijsberman, inwoner van Almere en actief politicus. Hij is gedeputeerde voor de provincie Flevoland en heeft het genoegen en de motivatie om vanuit de provincie zijn bijdrage te mogen leveren aan de groei en bloei van de provincie en daarmee aan de ontwikkeling van Almere.

Michiel komt oorspronkelijk uit Amersfoort en studeerde in Delft het vak water-management, dat toen nog niet zo heette. Dankzij onze koning is het een bekend vak geworden. Michiel woonde samen met zijn vriendin in Den Haag, omdat zij een studie deed in Utrecht en daar haar eerste baan had, terwijl Michiel nog in Delft studeerde.

In april 1995 begon Michiel bij Oranjewoud, in het markante betonnen gebouw aan de Wisselweg op de hoek van de Waddendreef en de Spoordreef in Almere Stad. Het was het eerste grote kantoorgebouw in Almere Stad. In maart 1979 werd het gebouw door Oranjewoud in gebruik genomen. Het werk bij Oranjewoud was Michiels eerste baan na zijn studie.

Samen met zijn vriendin, later zijn echtgenote verhuisden ze naar Almere en kwamen ze te wonen aan de Parkwijklaan. Zijn vrouw deed als lerares eerst invalwerk op scholen en kreeg na enige tijd een baan op een school in de Kruidenwijk. Het was in die tijd niet eenvoudig om een vaste baan in het onderwijs te krijgen.

Enkele jaren later volgde Michiels echtgenote een opleiding tot fotograaf. Voor haar examen deed ze landschapsfotografie. Naast haar werkzaamheden als fotografe organiseert ze kinderfeestjes, waarbij kinderen deelnemen aan een professionele Fotoshoot en hun eigen lijstje versieren.

In 1997 kochten ze een huis in de Literatuurwijk. Ze zouden vier jaar op het Stijn Streuvelshof wonen, voordat ze naar Almere Buiten verhuisden. In 2000 en 2002 werden hun kinderen geboren en precies er tussenin, in 2001, kochten ze een huis op de Bonairepier in de Eilandenbuurt. Het was een tijd met veel veranderingen voor Michiel, want naast de geboorte van de twee zoons en de verhuizing, startte Michiel in 2000 zijn eigen onderneming op het gebied van watermanagement. Hij werkte vanuit zijn eigen onderneming onder meer voor Urk, Lelystad en Almere. Zo leerde hij de provincie via zijn werk goed kennen.

Het project waar de Bonairepier deel van uitmaakt, ligt in de derde BouwRAI van Almere. Een project met de titel “Gewild Wonen” waar architecten de ruimte kregen en regels minder tot niet van toepassing zouden zijn. Helaas woonden Michiel en zijn gezin net op die ene pier waar door omliggende bewoners moeilijk over werd gedaan. De balkons van de woningen aan de andere kant van de Bonairepier dan die waar Michiel en zijn gezin woonden, moesten worden verwijderd, als gevolg van een fout van een notaris. Deze notaris had het water tussen de woningen van de Bonairepier en de woningen aan de Antillenweg ten onrechte volledig eigendom laten worden van de bewoners aan de Antillenweg. De balkons aan de noordzijde van de Bonairepier hingen dus boven het eigendom van de overburen aan de Antillenweg. Die bewoners zagen hun kans schoon om de balkons te laten verwijderen, opdat zij vrij op hun eigen balkons aan het water konden zitten. Pas enkele jaren geleden, werd het juridische conflict definitief opgelost en werden de balkons teruggeplaatst.

De familie Rijsberman heeft nooit serieus overwogen weer te verhuizen, ook al hadden ze dat misschien wel gewild, maar de waarde van hun huis was al die jaren een stuk lager dan de aankoopprijs door het gedoe met de balkons van de overburen op de Bonairepier.

Wat ik mooi vind, is dat Almeerders altijd zeggen hoe lang ze hier al wonen.

Wat we nog niet weten tijdens dit gesprek, is dat ik ruim een uur later een gesprek heb met een overbuurman van Michiel, die de vruchten van het balkondebacle heeft geplukt.

Michiel: “De huizenprijzen stijgen weer, dus wie weet is er een kans. We hebben nagedacht over een woning in Oosterwold. De kinderen vonden het ook leuk, tot ze ontdekten dat het deel van Oosterwold waar we onze woning wilden ontwikkelen in Zeewolde lag. ‘Dat gaan we echt niet doen’, zeiden ze. ‘We gaan niet in Zeewolde wonen.’ Voor ons was het duidelijk. Almere was en zou het blijven en niet een dorp verderop, zelfs als dat slechts een imaginaire grens betrof.”

Michiel: “Ik werd lid van D66, omdat D66 uit de Tweede Kamer dreigde te verdwijnen en ik de partij op die manier wilde steunen. Ze vroegen of ik mij actief kon inzetten. Zo kwam ik onder meer op de lijst van gemeenteraad op plek 26 als ‘lijstvulling’. Logischerwijs werd ik niet gekozen, maar ik deed actief mee, ook in de campagne. In 2010 werd ik lijsttrekker namens D66 voor de verkiezingen van de Provinciale Staten. We haalden in 2011 drie zetels en ik werd fractievoorzitter. Vier jaar later haalden we vier zetels en werd ik gedeputeerde.”

Een van de grote projecten waar Michiel Rijsberman vanuit zijn huidige functie aan werkt, is het Nationaal Park Nieuw Land. Hij dringt er bij mij op aan om de website eens te bekijken en dat heb ik inmiddels gedaan. Een project om de Oostvaardersplassen en andere natuurgebieden meer toegankelijk te maken, met behoud van de wilde natuur. Het is een  project dat Lepelaarsplassen, Oostvaardersplassen, een deel van het Markermeer en de Marker Wadden, die in dat Markermeer worden ontwikkeld, tot één groot Nationaal Park om moet vormen. Een schitterend en groots project.

Ik vraag Michiel naar zijn beleving bij het begrip: ‘Almere mijn thuis’, ook al is Flevoland als totaal zijn thuis. 

Michiel zegt: “Hier heb je mentaal en fysiek de ruimte om jezelf te zijn. Als je jouw leven op je eigen manier wil inrichten dan kan dat. In Amersfoort vinden de buren er altijd wel wat van, hier niet. Mensen hoeven het niet samen te doen in Almere, maar je kunt wel veel samen doen. Dat gebeurt in Almere in sterkere mate dan elders.” Onvermijdelijk gaat het over het imago van Almere, maar dan in de beleving van mensen die er niet wonen. Ten onrechte een negatief imago, want waarom zou Almere 205.000 inwoners hebben, als het er slecht toeven is.

Michiel werkt mee aan een culturele broedplaats in Almere Poort waar velen aan deelnemen. Mooie projecten als ‘Gluren bij de buren’ (mensen toelaten in je woning tijdens een cultureel huiskamerfestival) en theatergezelschappen als Vis à Vis en Suburbia trekken bezoekers en maken deel uit van de samenleving en de buurt.” Onvermijdelijk praten we over het belang van kunst en cultuur en de bezuinigingen van de afgelopen tien jaar op de vrije en creatieve uiting van kunstenaars. We zijn het er over eens dat het beter kan en dat het slim besteden van beschikbare middelen aan de juiste projecten verstandig en noodzakelijk is.

Michiel lacht even en zegt: “Wat ik mooi vind, is dat Almeerders altijd zeggen hoe lang ze hier al wonen.” Ik deel die ervaring met Michiel en doe er zelf aan mee. Het geldt vooral voor de mensen die hier niet geboren zijn. “Almere is ons thuis”, besluit Michiel.

Dit verhaal is geschreven door Meander