De ouders van Anila dachten dat de zoon van hun vrienden wel wat voor haar zou zijn. Daarop verruilde ze de drukke, gezellige de Schilderswijk voor het rustieke Tussen de Vaarten van Almere en trok in bij haar nieuwe schoonouders. Maar waar moet het eigen huis straks komen?
Onze ouders arrangeerden een ontmoeting
Drie jaar geleden heb ik de liefde van mijn leven ontmoet. Onze wederzijdse ouders waren op bedevaart naar Mekka en leerden elkaar daar kennen. Alle vier van Surinaams-Hindoestaanse afkomst, allemaal uit Nederland, raakten ze aan de praat. En ze vertelden elkaar natuurlijk over hun vrijgezelle kinderen, zo gaat dat met ouders. Dus op een gegeven moment werden wij uitgenodigd voor het 20e verjaarsfeest van hun zoon en daar raakten hij en ik aan de praat. We gingen vaker afspreken: de ene keer kwam ik naar Almere, de andere keer hij naar Den Haag.
Hij woonde in Almere en werkte in een laboratorium in Naarden. Vanaf het moment dat we wilden trouwen, moest ik nog één jaar van mijn studie tot allround schoonheidsspecialiste afmaken. Voor hem zou het teveel reizen worden om elke dag met de auto van Naarden naar Den Haag op en neer te gaan. Maar als student had ik gratis OV-reizen en met de trein was het voor mij wel te doen. Dus besloot ik om naar Almere te verhuizen en voor mijn studie per OV op en neer naar Den Haag te reizen. Sinds juli 2017 zijn we getrouwd en wonen we bij mijn schoonouders in. Maar over een paar maanden ben ik klaar met mijn studie en dan gaan we zeker kijken naar een eigen huis. Dus, ja, min of meer zijn we door onze ouders ‘gekoppeld’, maar op een hele spontane, natuurlijke en vrijblijvende manier. Het is helemaal onze eigen keus geweest.
In de Hindoestaans-Surinaamse gemeenschap vieren we onze bruiloften meerdere dagen en die van ons was echt heel mooi. Ik had een hennadag, dus toen kreeg ik allemaal henna op en dat moet dan een nacht intrekken, zodat ik er tijdens mijn bruiloft mooi uitzag. Maar de hennadag is op zich al een feest. Alle vrouwelijke familieleden en gasten komen dan naar het huis van de bruid en nemen lekkere hapjes en drankjes mee. Daar genieten we van, terwijl de henna-kunstenaar bezig is met de bruid en eventueel ook andere vrouwen die dat willen. Heel gezellig. Daarna had ik in de moskee in Den Haag een bruiloftsdag en hier in Almere in de moskee ook nog eentje. Vervolgens zijn we twee weken op huwelijksreis gegaan naar Mauritius, dat was ook héél leuk.
Weer terug ben ik hier in Almere gaan kijken hoe het hier was en ontmoette veel van zijn familie en vrienden. Ik had nog twee weken zomervakantie en daarna begon mijn school weer. Dus het was een drukke, maar heerlijke zomer, die voorbij is gevlogen. We zijn nu bijna een jaar verder en ik ben nog steeds heel blij met mijn keuze. Ik moet er niet aan denken dat ik nog alleen zou zijn!
Maar ik spreek alleen Nederlands!
Mijn ouders zijn in Paramaribo in Suriname geboren, maar hun ouders komen uit India, dus ik ben van Hindoestaans-Surinaamse afkomst en mijn man en zijn ouders ook. Een mooie mengcultuur, dus, maar gek genoeg betekent dat niet dat ik heel veel talen spreek; daar ben ik echt slecht in – ik spreek eigenlijk alleen Nederlands. Dat is soms wel lastig, want mijn schoonouders praten veel Hindoestaans en mijn eigen moeder Surinaams. Maar ik kreeg het niet mee thuis om andere talen te spreken, we praatten thuis alleen Nederlands.
Almere is stil, maar mooi
Ik ben geboren in Den Haag, daar heb ik 20 jaar gewoond in Kraayenstein, vlak naast de Schilderswijk, waar al mijn vrienden woonden. Daar was het natuurlijk heel druk en daar woonden veel buitenlanders.
Daarom vond ik het wel wennen in Almere, want nu woon ik in Tussen de Vaarten. Daar is veel natuur, heel mooi, maar het is er een stuk rustiger dan in de Schilderswijk. Vooral ’s avonds, als ik met de bus over een aparte busbaan ga, denk ik: ‘Wow, het hier echt stilletjes!’ Dat was ik niet gewend en daar moest ik heel erg aan wennen. De winkels zijn ook een heel stuk verder weg; bij mijn ouders was de supermarkt om de hoek. En als je geen studenten-OV-kaart hebt, zoals mijn man, dan heb je hier ook echt een auto nodig om ergens te komen, als je bijvoorbeeld naar Amsterdam wilt of zo voor restaurantjes of winkeltjes. We hebben trouwens een eigen auto, hoor, die kreeg ik cadeau van mijn ouders toen ik mijn rijbewijs haalde op mijn 18e. Wel een tweedehandsje, maar ik was er heel erg blij mee.
Den Haag is natuurlijk ook een oude stad met oude gebouwen, terwijl ik best wel van wat nieuwere gebouwen houd en van ruime huizen. Ik vind Almere er dan ook heel mooi uitzien met al die moderne gebouwen. In Kraayenstein hebben mijn ouders een groot huis, waar we met zijn vieren woonden, ik heb nog een tweelingbroertje. Nu wonen we met zijn zevenen in een huis, want mijn man heeft nog twee broers, waarvan er eentje ook getrouwd is en inwoont. Zij hebben net een baby’tje gekregen. Dat zijn best een hoop mensen in één huis, maar het is heel ruim en wij hebben de hele zolder voor onszelf. Daar ben ik wel blij mee, want het lijkt me niks om bovenop elkaars lip te moeten wonen. We hebben zo best onze privacy, draaien onze eigen wasjes, etc.
Thuis is waar je gezellig samen bent
Wat ik fijn vind aan Almere, is dat er hier veel meer verschillende culturen wonen dan in Den Haag, ook Hindoestanen. Ik heb het wel naar mijn zin hier en ben zelfs van plan om hier gewoon de rest van mijn leven te blijven wonen. Mijn man wil ook graag hier blijven en mijn schoonfamilie is super aardig. Ik kan hier hopelijk ook wel een baan vinden, denk ik. Ja, ik zie het wel zitten om in Almere te blijven.
Ik voel me thuis waar ik me welkom voel bij de mensen waarmee ik omga. Lekker thuis zijn met zijn allen, iedereen betrekt iedereen overal bij, samen leuke dingen doen en zo. Mijn schoonmoeder en schoonzusje nemen me heel vaak mee naar de moskee om daar nieuwe mensen te leren kennen, want zij wonen hier al hun hele leven en ze kennen iedereen daar. Ze proberen er op familiefeestjes bijvoorbeeld ook voor te zorgen dat ik ook echt iedereen leer kennen; dan stellen ze me aan iedereen voor: “Hoi, dit is mijn schoondochter.”Gewoon, opdat ik me hier thuis voel.
Daardoor zie ik in dat opzicht ook niet zoveel verschil meer tussen Den Haag en Almere: ik heb hier nu ook mijn familie en vrienden. Hoewel ik het indertijd wel heel moeilijk vond om afscheid te nemen van mijn tweelingbroer, hoor. Maar gelukkig hebben we veel contact: we appen, we bellen en af en toe zien we elkaar in het weekend.
Maar ik denk wel dat als we straks ons eigen huis gaan zoeken, dat ik het liefst in dezelfde straat wil wonen als mijn schoonouders en dat wil mijn schoonzusje ook. Het is voor mij toch nog steeds een nieuwe stad en dan is het toch veel gezelliger om allemaal in dezelfde buurt te wonen. Dan kun je altijd naar elkaar toe als er iets is of als je gewoon even langs wilt gaan. En ook met kinderen is het gewoon allemaal veel gemakkelijker als je dicht bij elkaar woont. Mijn schoonmoeder past nu bijvoorbeeld veel op mijn kleine neefje en dat wil ze in de toekomst ook blijven doen.
Dit is het verhaal van: Anila.
