Fragment van Gerda uit de voorstelling Almere mijn Thuis
GerdaÂ
Ik heb er vijf jaar over gedaan om me hier prettig te voelen.
Het was ook zo klein in het begin.
De bomen waren nog niet hoog genoeg om je erin op te hangen.
Maar toen kwam ik een keer de brug over en zag ik het.
De weidsheid.
Het water.
De lucht.
Het koolzaad.
Die ruimte.
Ik ben thuis dacht ik toen.
En dat heb ik nu nog steeds.
Nadia    Â
Almere is als een vrouw met een gezin dat steeds groter wordt.
JokeÂ
Nee, als Almere een persoon zou zijn, dan zou ze een zeemeermin zijn en mij elke dag vanuit het water begroeten met haar staart.
Jessica  Â
Almere is juist een grote man, met kaplaarzen en een hengel en een grote baard.
Heidi  Â
Nee, eerder een snelle JUP.
FaithÂ
Ja, met ADHD!
NettyÂ
Almere is juist een verveelde puber.
Jane     Â
En dan een tweeling met Amsterdam.
Daniela      Â
Het is in elk geval iemand die spuuglelijk is.
Naomi Â
Almere is een klein kind dat nog niet weet wat hij wil.
Gerda Â
Almere wil helemaal niet weten wat jullie van haar vinden.
Ze laat iedereen maar aankletsen.
Almere doet wat ze wil.